uçuşu hatırla

fikirler değişiyor, şu yerine buna inanılıyor. hayaller gerçekleşiyor, yenileri geliyor. insanlar gidiyor, yerlerini dolduran çıkmasa da, kendileri de artık o boşluklara yetemez hale geliyor. işte o zaman hoşçakal deyip yola devam etmeyi bilmek gerek; fikirlere, hayallere, en çok da insanlara. bazen kendine bile. eksile çoğala, düşe kalka da olsa devam etmek gerek.

çünkü günün sonunda çok da fazla seçenek kalmıyor önümüzde, tüm olasılıklar yüzde elli. ya batarsın, ya çıkarsın; ya geçmişe sıkışıp kalırsın, ya yeni bir gelecek kurgularsın. seçim ellerimizin arasında, işte bu yüzden adım atmak bu kadar zor. halbuki her şey değişiyor, gelişiyor, ölüyor, canlanıyorken durduğumuz yerde durmak doğaya karşı en büyük hakaretimiz.

kuşlardan öğrenecek çok dersimiz var oysa. durmaksızın bir yolculukta, özgürce ilerliyorlar. şehirler geçiyor, ormanlar görüyor, sürünün bir kısmını kaybediyor, yenilerini aralarına alıyor, fakat her ne olursa olsun, hayatta olduklarınca yolculuğa devam ediyorlar. beyinlerinin boyutunu birbirimizi aşağılamak için örnek gösterdiğimiz bu güzelim yaratıklar sırrı çözmüş halbuki. füruğ ferruhzad ne güzel söylemiş: "kuş ölür, sen uçuşu hatırla." uçmayı bir öğrenebilsek.