sergüzeşt

yazan özne olarak ben üzerine bolca düşünürken fark ettim ki, kafamdaki ben imgesi ile gerçek hayattaki ben arasında çok ilginç bir fark var. elbette her insanın değişik ben-leri var, olağan bir durum. öyle değilse de mevcut düzendeki durum bu en azından. kendimle ilgili keşfettiğimse aslında epey maceracı ruhlu bir insan olmam.

burada sıyrılmaya çalıştığım kimliğim yüzünden sık sık maruz kaldığım sorulardan biri, yazar kimliğim dışında nasıl biri olduğum. bu sorunun cevapları çeşitli elbette, konuşmaların bağlamına göre. yalnız cevaplardan hiçbiri macera ile ilgili değil. 

arkadaşlarımın ya da tanıdıklarımın da beni böyle tanımlayacaklarını hiç sanmam doğrusu. eğlence ve macera denince akla gelen biri olmadım hiçbir zaman. ya da öyle değilmişim belki, fark ettiğim üzere. bu kadar ilginç, eğlenceli ve kimi zaman filmlerde olur böyle şeyler denli garip olaylar yaşamışım. 

dünyanın bir ucunda ya da evimin içinde, dahası kimbilir başka nerelerde sahnelenen kitaplar dolusu sayılacak macera, hikaye, insanlar. her biri belki bir gün bir kitabımda canlanmayı bekliyordur. kaynağımı kendimde aramamışım meğer bunca zaman. hep dışarıdaymış gözüm.

başka dünyalar, başka karakterler yaratırken, belki de kendimin de ilginç bir karakter olabileceği fikrini bir yerlere kapatıvermişim. halbuki şimdi durup geçmişe bakıyorum da, muhteşem maceralar görüyorum. belki de anahtar budur, geçmişe bakmak.

hiçbir zaman geçmişe takılı kalan ya da orada yaşayan, daha kötüsü nostaljisever insanlardan olmadım. geçmişle bağım çok sıkı değil, öğreneceğim dersi alır, arkamı döner ve geleceğe bakarım. belki de bu süreçte biraz geçmişe bakıp kendimi tanımaya çalışmam gerekli. 

sorsanız size yarattığım karakterlerimin çorap rengine kadar anlatabilirim. peki ya beni sorarsanız? sanırım işte o zaman uzun bir sessizlik oluşur aramızda. yoksa, elbette birilerinin daha önce pek çok kez söylediği gibi, yazmak bir kaçış mı? öyleyse neden bu kaçış? kimbilir, benlerden hiçbirnin bilmediği kesin.